ο κουραμπιές και το μελομακάρονο ...μια ξεχωριστή χριστουγεννιάτικη ιστορία...

Ήταν Χριστούγεννα και τα γλυκά έστεκαν παρατεταγμένα σε πιατέλες στη μεγάλη τραπεζαρία, στο σαλόνι δίπλα στο μπιχλιμπιδάτο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι κουραμπιέδες από τη μια και τα μελομακάρονα από την άλλη. Κάθε φορά που είχαν επισκέπτες στο σπίτι η κυρία του σπιτιού σήκωνε, επιμελώς τη ζελατίνα και έπαιρνε έναν κουραμπιέ και έναν μελομακάρονο...ένας όμως αχνισμένος κουραμπιές και ένα μελωμένο μελομακάρονο δεν ήθελαν να υποστούν το μαρτύριο της διαβροχής τους από τα όξινα υγρά του στομαχιού κανενός φαταούλα και για αυτό κάθε φορά που η κυρία άνοιγε τη ζελατίνα πήγαιναν πίσω πίσω, δίνοντας τη θέση τους σε άλλους πιο αφηρημένους κουραμπιέδες και μελομακάρονα...μέχρι που έμειναν τελευταίοι...το κουδούνι χτύπησε και μια μικρή γριούλα ξεπρόβαλλε από την πόρτα...ήταν μια γειτόνισσα που την κάλεσε η κυρία να της δώσει τον τελευταίο κουραμπιέ και μελομακάρονο...της τα τύλιξε σε μια χριστουγεννιάτικη χαρτοπετσέτα και την οδήγησε διακριτικά έξω από το σπίτι της γιατί μύριζε άσχημα η γριούλα και η αριστοκράτισα κυρία δεν άντεχε τη μυρωδιά των άπλυτων ρούχων της...η γριούλα μόλις μπήκε στο παγωμένο και βρωμερό σπιτάκι της ξετύλιξε τα γλυκά και τα εναπόθεσε δίπλα σε έναν μπακλαβά και ένα καταϊφι που της είχαν δώσει, τάχα από λύπηση, σε ένα άλλο αριστοκρατικό σπίτι...τα γλυκά τώρα έστεκαν το ένα απέναντι στο άλλο και έκλαιγαν τη μοίρα τους...η γριούλα δεν είχε σκοπό να τα φάει...αλλά μόνο να στολίσει το σπίτι της που κατά τα άλλα ήταν μέσα στην ακαταστασία και τη βρωμιά...αλλά αυτή η κακομοίρα δεν έφταιγε..είχε χάσει τα λογικά της και όλοι έκαναν ότι τη λυπούνταν...αυτό βέβαια το καταλάβαινε αλλά δεν το έδειχνε...τέλος πάντων το θέμα είναι ότι ο κουραμπιές, το μελομακάρονο, ο μπακλαβάς και το καταϊφι είχαν και αυτά την ίδια αριστοκρατική συμπεριφορά που κληρονόμησαν από τα χέρια των υπηρετριών των αριστοκρατισών κυριών που τις διέταζαν να κάνουν τα κλασικά χριστουγεννιάτικα γλυκά...και έτσι αποφάσισαν να δραπετεύσουν....μετά από πολύ σκέψη και καλό συντονισμό των κινήσεών τους με ένα σάλτο και τα τέσσερα έπεσαν στο σκονισμένο πάτωμα και με πολλά στριφογυρίσματα κατάφεραν να αποδράσουν από το μικρό και βρώμικο σπιτάκι της μικρής γριούλας...ο μπακλαβάς και το καταϊφι άφησαν τα κολλώδη σιρόπιά τους ...ο κουραμπιές την μαυρισμένη πλέον άχνη του και το μελομακάρονο ίχνη καρυδιών...βγήκαν από το σπίτι και κατηφόρησαν προς τα κάτω...όμως ο σνομπισμός και η έπαρσή τους τα έκαναν να είναι πολύ επιδεικτικά και να προκαλέσουν μια συμμορία σκύλων...και εκεί που το πιο άγριο άνοιξε το στόμα του να τα κατασπαράξει ...μια μυρωδιά ψημένης μπριζόλας του απέσπασε την προσοχή και τα παράτησε....η καρδιά των γλυκών χτυπούσε δυνατά από την αγωνία και γυρίζοντας πίσω είδαν τη μικρή γριούλα που έψαχνε τα χαμένα της γλυκά...την είδαν λυπημένη και μόνη...έκαναν μεμιάς και τα τέσσερα στροφή και παίρνοντας την ανηφόρα, με στριφογυρίσματα και σορόπιασμα του δρόμου ο κουραμπιές, το μελομακάρονο, ο μπακλαβάς και το καταϊφι γύρισαν κοντά της για να περάσουν παρέα τα Χριστούγεννα και να της αφηγηθούν ιστορίες φανταστικές γλυκών και σιροπιασμάτων...
DK