3. Η αποκατάσταση της αλήθειας για την αλεπού....

της Δομνίκης Καράντζιου

Είχε ακούσει για την ανακοίνωση του λαγού στη βελανιδιά. Καμαρωτή, καμαρωτή, με τη φουντωτή ουρά της, ξεκίνησε πρωί πρωί, πριν την πιάσουν οι μεσημεριανές λιγούρες. 

Καλά το είχε διαισθανθεί. Κάτι είχε ψιλιαστεί, αλλά σε ποιον να το έλεγε. Κανείς δε θα την πίστευε. Θα την έλεγαν υπερβολική. Τώρα οι υποψίες της επιβεβαιώθηκαν. Ο λαγός είχε πέσει θύμα της χελώνας. Κρίμα για τον λαγό, γιατί τον συμπαθούσε πολύ. Και τώρα, για έναν λόγο παραπάνω. Έκατσε σε μια μεγάλη πέτρα που βρήκε εκεί κοντά. Πρόσεξε τριγύρω να έχει γρασίδι, για να μη λερώσει την ουρά της και έπεσε σε βαθιά περισυλλογή.

Το κοράκι! Το κατάμαυρο κοράκι! Που τόλμησε να βάλει το cd να παίζει και να κάνει πως τραγουδάει. Δεν είχε ξανακούσει κοράκι να τραγουδάει. Δεν είχε προσέξει πως στην κουφάλα του δένδρου, το κοράκι είχε κρύψει το cd player και με το τηλεκοντρόλ στο πόδι έβαζε όποιο τραγούδι ήθελε. Όταν έφτασε λίγο πιο κάτω, κοντοστάθηκε. Θυμήθηκε πως δεν του είχε δώσει τα συγχαρητήρια της. Και επειδή δεν ήθελε να είναι αγενής, επέστρεψε.

Την στιγμή όμως που βρέθηκε κάτω από το δέντρο, το κοράκι έτρωγε το κολατσιό του, το αγαπημένο του τυρί. "Μα πώς του αρέσει το τυρί, ενώ υπάρχουν τόσο ωραία μεζεδάκια;" αναρωτήθηκε η αλεπού. Εντελώς αυθόρμητα, φωνάζει το κοράκι:

-Ε, κόρακα, τι ωραία τραγουδούσες πριν! Θα τραγουδήσεις το αγαπημένο μου τραγούδι;

Το κοράκι, στον ενθουσιασμό του που η όμορφη αλεπού του έδωσε σημασία, πάτησε το τηλεκοντρόλ. Είχε στήσει την καντάδα για αυτήν. Για κακή του τύχη όμως, το cd player δεν έπαιξε. Ίσως έφταιγαν οι μπαταρίες που ήταν στο τελείωμα. Έτσι αναγκάστηκε να τραγουδήσει με την πραγματική φωνή του. Είχε ξεχάσει ότι έτρωγε και το τυρί του έπεσε από το στόμα. Η αλεπού άκουσε την στριγγλίσια φωνή του και παραξενεύτηκε. Κατάλαβε, ως ιδιαιτέρως έξυπνη που είναι, τί είχε συμβεί και έφυγε παίρνοντάς του το τυρί, για να μάθει άλλη φορά να μην κάνει καντάδες με playback φωνή. Ο κόρακας, απογοητευμένος, που η αλεπού τον απέρριψε για την άσχημη φωνή του και το μαύρο χρώμα του, κάκιωσε. Έπιασε τα υπόλοιπα ζώα και τα επηρέασε, λέγοντάς τους ότι η αλεπού το μόνο που ήθελε ήταν να του κλέψει το τυρί και ότι είναι ρατσίστρια. Δεν είπε τίποτα για τα καμώματά του και τις ψεύτικες καντάδες του. Την κατηγόρησε ότι είναι πονηρή, εκμεταλλεύτρια και κλέφτρα.

Αυτά είχαν συμβεί εκείνο το πρωινό. Η αλεπού κατέγραψε τις σκέψεις της σε μια κόλλα χαρτί. Έβαλε ένα σαλιγκάρι να περπατήσει πάνω στην κόλλα, για να το σαλιώσει και να το κάνει αδιάβροχο. Το κρέμασε στο σημείο των ανακοινώσεων στη βελανιδιά. Σύντομα θα αποκαλυπτόταν η αλήθεια για αυτήν.  Ήθελε οπωσδήποτε να δει την ανακοίνωσή της ο λύκος, ο πιο αδικημένος και συκοφαντημένος από όλους. Να 'τος, εκεί κάτω είναι, μόλις τελειώσει τις απειλητικές φωνές του θα έρθει να την δει…..