Ένα πρόβατο αφηγείται...

Επέστρεφα στην υπηρεσία μου μετά την επίσκεψή μου στο ποιμνιοστάσιο, για την έγκριση της επιχορήγησης του κτηνοτρόφου. Ο έλεγχος έγινε κατά τη συνήθη τυπική διαδικασία....Μόνο που αυτή τη φορά είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα πρόβατο που κάθονταν απομονωμένο από τα άλλα και έτρωγε το σανό του...Τα λόγια του μου έρχονται συνεχώς στο νου...έχεις δει πρόβατο ελεύθερο στη φύση; όχι ...μόνο αγριοκάτσικα υπάρχουν ...ξέρεις γιατί...άκου πώς ξεκίνησαν όλα...τα πρόβατα και τα κατσίκια ζούσαμε πολύ παλιά όλα μαζί ...αυτά ήταν πιο ζωηρά...έτρωγαν από κλαδιά γιατί σήκωναν πιο εύκολα το κεφάλι ψηλά...εμείς πάλι επειδή μας διευκόλυνε ο μικρός λαιμός μας σκύβαμε και τρώγαμε το χορτάρι..έτσι δε μαλώναμε μεταξύ μας...εμείς το χορτάρι αυτά τα κλαδιά...και σιγά σιγά μάθαμε να σκύβουμε γενικά το κεφάλι και αυτά να σηκώνουν ψηλά τα μάτια τους...ο άνθρωπος άρχισε να αντιλαμβάνεται τη διαφορά στη συμπεριφορά μας και άρχισε να μας εγκλωβίζει στις στάνες...και να αφήνει τα κατσίκια έξω να βόσκουν ελεύθερα... αυτό συνεχίστηκε για αιώνες πολλούς...και τώρα μας έχουν εδώ στις στάνες...μας ταϊζουν, μας ποτίζουν, μας αρμέγουν και στο τέλος μας σφάζουν...βέβαια και τα κατσίκια την ίδια ζωή κάνουν...μπορούν όμως πιο εύκολα να ξεφύγουν....ήδη οργανώνουν την επανάστασή τους...εμείς έχουμε αποκτήσει τον τίτλο "πρόβατο" και είναι δύσκολο να ξεσηκωθούμε...
DK