Η Ηλιαχτίδα που άλλαξε τον κόσμο

Η ιστορία της μικρής και παράξενης ηλιαχτίδας αρχίζει όταν μια ηλιόλουστη μέρα στον ήλιο, όπως όλες δηλαδή…

..ακούστηκε στον ήλιο μια ξαφνική έκρηξη. Πολλές μικρές χαριτωμένες ηλιαχτίδες γεννήθηκαν από την έκρηξη αυτή. Ξεπρόβαλλαν η μία πίσω από την άλλη. Στο τέλος ξεπρόβαλλε μια ηλιαχτίδα διαφορετική, μικρή και παράξενη, με λάμψη πιο έντονη και πιο λαμπερή. Όλες οι υπόλοιπες ηλιαχτίδες, οι μεγαλύτερες και οι μικρότερες την κοιτούσαν και ψιθύριζαν η μια στην άλλη.

-Κοιτάξτε αυτή την μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα, είναι διαφορετική από εμάς. Η λάμψη της τρεμοπαίζει και  η όψη της μας μαγνητίζει.

Οι ηλιαχτίδες μόλις γεννιούνται περιμένουν να βαφτιστούν από τη νονά των ηλιαχτίδων. Στέκουν υπομονετικά η μία δίπλα στην άλλη. Έτσι περίμεναν και οι μικρές νεογέννητες ηλιαχτίδες καθώς η νονά τους τις έδινε τα ονόματά τους: Ηλιοπούλα, Ηλιάννα, Ήλια, Ηλιοφίλα, Ηλιουλίτα, Ηλιάνθη. Ωστόσο η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα ήταν ανήσυχη. Τίποτα δεν την κρατούσε στον ήλιο. Δεν μπορούσε να περιμένει τη σειρά της. Ήθελε να ανακαλύψει το σύμπαν. Λίγο πριν έρθει η σειρά της να βαφτιστεί η μικρή ηλιαχτίδα με μια δύναμη έφυγε για το ταξίδι της στο σύμπαν. Καθώς απομακρύνονταν μόλις που πρόλαβε και άκουσε τη συμβουλή που της δώσανε οι μεγαλύτερες ηλιαχτίδες:

«Μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα να προσέχεις, το σύμπαν είναι απέραντο και σκοτεινό …..» και η φωνή τους έσβηνε καθώς η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα απομακρύνονταν από τον ήλιο.   

Η ηλιαχτίδα ταξίδεψε πολλές χιλιάδες έτη φωτός. Πρώτα συνάντησε τον πλανήτη Ερμή.

-Πολύ κοντά στον ήλιο βρίσκεται αυτός ο πλανήτης, σκέφτηκε. Εγώ θέλω να πάω πιο μακριά από τον ήλιο, το ταξίδι μου να είναι μακρινό και έφυγε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Έπειτα πέρασε από τον πλανήτη Αφροδίτη,

-Είναι πολύ μικρός για να παραμείνω εδώ, δεν θα έχω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω, είπε από μέσα της και έφυγε να πάει πιο μακριά.

Ο επόμενος πλανήτης ήταν η Γη.

-Τι ωραία χρώματα, αναφώνησε, όλοι οι άλλοι πλανήτες ήταν γκρίζοι χωρίς χρώμα, αυτός ο πλανήτης έχει πολύ μπλε, άσπρο, πράσινες λουρίδες, καφέ κηλίδες, ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να κατέβω εκεί κάτω, αναλογίστηκε.

Και κατέβηκε στη Γη. Όπως κατέβαινε βρέθηκε στο πιο βορινό χωριό της Νορβηγίας. Η ηλιαχτίδα τρύπωσε από ένα ανοιχτό παράθυρο και φώτισε το δωμάτιο ενός μικρού παιδιού. Το παιδάκι έκλαιγε κοιτάζοντας τον ουρανό από το παράθυρο.

-Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του καλοκαιριού και από αύριο δε θα σε ξαναδώ ήλιε μου γιατί ο χειμώνας είναι μακρύς. Δε θα νιώθω τη ζεστασιά σου κάθε μέρα, δε θα παίζω στην αυλή με τους φίλους μου.

Το παιδάκι αισθάνθηκε μια ζεστασιά να το περιβάλλει. Ήταν η θέρμη της ηλιαχτίδας. Αμέσως σταμάτησε το κλάμα.

Η ηλιαχτίδα δεν κουνήθηκε καθόλου. Έμεινε άφωνη. Ήθελε να βοηθήσει το παιδάκι.

-Θέλεις να με βλέπεις κάθε μέρα να ζεσταίνω το δωμάτιό σου;

-Ποιος μιλάει; αναρωτήθηκε το μικρό παιδί.

-Είμαι η ηλιαχτίδα, ξεκίνησα το ταξίδι μου από τον ήλιο, πέρασα από τον Ερμή και την Αφροδίτη και κατέβηκα στη Γη.

-Και τι μπορείς να κάνεις εσύ για μένα;

-Μπορώ να κρύψω ένα μέρος της ακτινοβολίας μου στο κουτάκι σου και όποτε θέλεις να σε ζεσταίνω. Θα το ανοίγεις και θα σκορπίζω τη ζεστασιά μου στο δωμάτιό σου, αποκρίθηκε η ηλιαχτίδα.

Το παιδάκι άνοιξε το μικρό ξύλινο κουτάκι του. Η ηλιαχτίδα κρύφτηκε μέσα. Το γέμισε με την ακτινοβολία της και μετά βγήκε έξω.

-Τώρα πρέπει να φύγω, του είπε. Πρέπει να συνεχίσω το ταξίδι μου. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίγεις το κουτάκι σου και η ακτινοβολία μου θα σε φωτίζει.

-Σ’ ευχαριστώ ηλιαχτίδα μου, σ’ ευχαριστώ πολύ, απάντησε κατευχαριστημένο το παιδάκι.

Η ηλιαχτίδα βγήκε από το δωμάτιο για να συνεχίσει το ταξίδι της. Έχοντας χάσει ένα μέρος της ακτινοβολίας της, η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα έφυγε για να συνεχίσει το ταξίδι της. Σε κάποιο άλλο σημείο της γης σύντομα θα ξημέρωνε και έπρεπε να βιαστεί.

Πέρασε από τη Βαλτική θάλασσα, προσπέρασε τη Δανία με τις απέραντες πεδιάδες, τη Γερμανία με τις φάρμες, την Ουγγαρία με τις απέραντες καλλιέργειες ηλίανθου και περνώντας μέσα από μια μικρή τρυπούλα που άφηναν τα σύννεφα έφτασε σε ένα μικρό χωριό της Δυτικής Γαλλίας.

Ένας αγρότης ήταν στενοχωρημένος γιατί έβρεχε πολλές μέρες και τα τσαμπιά με τα σταφύλια κρεμασμένα στα κλαδιά θα χαλούσαν από την πολλή υγρασία. Ο αγρότης απεγνωσμένος κοίταξε προς τον ουρανό και είπε:

-Ας σταματούσε επιτέλους η βροχή να βγει ο ήλιος, να στεγνώσει το χώμα και να ωριμάσουν τα σταφύλια. Θα καταστραφώ αν δεν κάνω καλό κρασί.

Η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα άκουσε τον αγρότη. Έπρεπε γρήγορα να κάνει κάτι να τον βοηθήσει.

-Εγώ θα σε βοηθήσω, είπε και η λάμψη της θάμπωσε τον αγρότη.

-Ποια είσαι, δε σε γνωρίζω αποκρίθηκε ο αγρότης.

-Είμαι μία από τις πολλές ηλιαχτίδες που έρχονται από τον ήλιο.

-Ηλιαχτίδα! Αναφώνησε ο αγρότης. Μπορείς να κάνεις κάτι και για μένα ηλιαχτίδα; Τη ρώτησε.

-Μπορώ, θα βάλω τα δυνατά μου και τα σύννεφα θα φύγουν από τον ουρανό. Έπειτα θα δώσω όσο πιο πολλή ακτινοβολία μπορώ και θα ωριμάσουν τα σταφύλια σου.

-Αλήθεια ηλιαχτίδα, θα το κάνεις για μένα;

Η ηλιαχτίδα χωρίς να χάνει χρόνο έβαλε τα δυνατά της. Έλαμψε πάνω από το κτήμα του αγρότη και ένα υπέροχο ουράνιο τόξο σχηματίστηκε στον ουρανό. Οι σταγόνες βροχής στέγνωσαν και τα σταφύλια ωρίμασαν.

-Σε ευχαριστώ καλή μου ηλιαχτίδα, είπε ο αγρότης μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα από τη χαρά του.

-Γεια σου αγρότη, η δουλειά τώρα είναι δική σου, φεύγω, πρέπει να συνεχίσω το ταξίδι μου.

Έχοντας χάσει ένα μέρος της ακτινοβολίας της, η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα έφυγε για να συνεχίσει το ταξίδι της. Σε κάποιο άλλο σημείο της γης σύντομα θα ξημέρωνε και έπρεπε να βιαστεί. 

Διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό, θαύμασε ένα κοπάδι δελφινιών που κάνανε υπέροχα κόλπα βουτώντας στη θάλασσα και μετά από λίγο έφτασε στο νησί Μπαχάμες. Άκουσε έκπληκτη έναν παράξενο και έντονο θόρυβο. Είχε σημάνει συναγερμός. Ένας μετεωρολόγος, στο ερευνητικό κέντρο, είχε προβλέψει ένα δυνατό τυφώνα που θα προκαλούσε πολλές ζημιές στο νησί. Οι κάτοικοι έτρεχαν έντρομοι στους δρόμους να σφραγίσουν τα σπίτια τους.

Η ηλιαχτίδα πλησίασε τον μετεωρολόγο και του είπε:

-Μήπως μπορώ και εγώ να βοηθήσω;

-Ποιος μιλάει; αναρωτήθηκε ο μετεωρολόγος.

-Είμαι μία από τις πολλές ηλιαχτίδες που έρχονται από τον ήλιο.

-Ηλιαχτίδα! αναφώνησε ο μετεωρολόγος.

-Μπορώ να σταματήσω τον τυφώνα, απάντησε η ηλιαχτίδα.

 -Ο τυφώνας βρίσκεται μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από το νησί. Κινείται με πολλή μεγάλη ταχύτητα. Δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε τίποτα.

-Μπορούμε, απάντησε η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα. Θα βάλω τα δυνατά μου και με τη θερμότητά μου θα σταματήσω τον τυφώνα.

-Τότε σε παρακαλώ βιάσου, είπε ο μετεωρολόγος και η ηλιαχτίδα χωρίς να χάνει χρόνο έβαλε τα δυνατά της.

Έλαμψε, ζέστανε την ατμόσφαιρα και ο τυφώνας μπροστά της άρχισε να μειώνει την ταχύτητά του. Έγινε ένα απαλό αεράκι που φύσηξε πάνω από το νησί.

Ο μετεωρολόγος δε μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του, το ίδιο και οι κάτοικοι του νησιού. Ξεχύθηκαν όλοι έξω, χαρούμενοι θαυμάζοντας την παράξενη λάμψη στον ουρανό.

Ο μετεωρολόγος κοίταξε προς τον ουρανό και είπε

-Ηλιαχτίδα σε ευχαριστούμε, έσωσες το νησί μας.

 -Γεια σου μετεωρολόγε, ήταν μεγάλη μου χαρά που σας βοήθησα αλλά πρέπει να φύγω, να συνεχίσω το ταξίδι μου.

Έχοντας χάσει ένα μέρος της ακτινοβολίας της, η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα έφυγε για να συνεχίσει το ταξίδι της. Σε κάποιο άλλο σημείο της γης σύντομα θα ξημέρωνε και έπρεπε να βιαστεί.

Πέρασε από τον Παναμά, χαιρέτησε τα πλοία που περνούσαν από τη διώρυγα και έφτασε στον ειρηνικό ωκεανό.

Εκεί έπλεε ένα καράβι που κυνηγούσε φάλαινες, ένα φαλαινοθηρικό. Το ραντάρ το πλοίου είχε χαλάσει και ο καπετάνιος απεγνωσμένος έδινε εντολές στο πλήρωμά του:

- Η ομίχλη είναι πολύ πυκνή και το ραντάρ του πλοίου έχει χαλάσει. Είναι πλέον πολύ επικίνδυνο να έχουμε αναμμένες τις μηχανές. Υπάρχει ο κίνδυνος να συγκρουστούμε με κάποιο άλλο καράβι. Δεν βλέπουμε και τις φάλαινες που κυνηγάμε, διπλό το κακό.

Η ηλιαχτίδα άκουσε τον προβληματισμό του καπετάνιου.

-Κυνηγάτε φάλαινες κύριε καπετάνιε;

-Ποιος μιλάει; ρώτησε ο καπετάνιος.

-Είμαι μία από τις πολλές ηλιαχτίδες που έρχονται από τον ήλιο.

-Ηλιαχτίδα! αναφώνησε ο καπετάνιος. Και πως μπορείς να μας βοηθήσεις ηλιαχτίδα;

-Μπορώ να λάμψω δυνατά και να διαλυθεί η ομίχλη. Αλλά άμα τη διαλύσω εσείς θα δείτε τις φάλαινες και θα τις παγιδέψετε στα δίχτυα σας, απάντησε η ηλιαχτίδα.

-Η αλήθεια είναι αυτή, η δουλειά μας είναι να κυνηγάμε φάλαινες. Αυτή τη στιγμή όμως κινδυνεύει η ζωή μας. Κάτι πρέπει να γίνει γρήγορα.

-Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι, είπε η ηλιαχτίδα. Θα διαλύσω την ομίχλη αλλά δε θα παγιδέψετε τις φάλαινες. Θα ψαρεύετε άλλα ψάρια που δεν κινδυνεύουν από εξαφάνιση.

-Έχεις δίκιο ηλιαχτίδα, στο υπόσχομαι, αλλά βιάσου ο χρόνος περνάει, της απάντησε ο καπετάνιος αρκετά σκεπτικός.

Η ηλιαχτίδα έλαμψε, φώτισε τον ουρανό, η ομίχλη διαλύθηκε αλλά η λάμψη της θάμπωσε το πλήρωμα και δεν μπόρεσαν να δουν τις φάλαινες. Χαρούμενη που έσωσε το πλήρωμα και τις φάλαινες πλησίασε τον καπετάνιο και του είπε:

-Τώρα μπορώ να φύγω, ελπίζω να σταματήσετε να κυνηγάτε φάλαινες γιατί θα εξαφανιστούν, είναι τόσο λίγες.

-Στο υποσχέθηκα μικρή μου ηλιαχτίδα και θα τηρήσω την υπόσχεσή μου. Γυρίζουμε στο λιμάνι και θα πούμε σε όλους ότι πρέπει να προστατεύουμε τις φάλαινες. Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ πολύ.

-Και εγώ ευχαριστώ καπετάνιε, ήταν μεγάλη μου χαρά που σας βοήθησα να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε τα ζώα που κινδυνεύουν από εξαφάνιση, αλλά πρέπει να φύγω, να συνεχίσω το ταξίδι μου.

Έχοντας χάσει ένα μέρος της ακτινοβολίας της, η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα έφυγε για να συνεχίσει το ταξίδι της. Σε κάποιο άλλο σημείο της γης σύντομα θα ξημέρωνε και έπρεπε να βιαστεί.

 Πέρασε από την Πολυνησία, χαιρέτησε τα παιδάκια που ψαρεύανε στα κοραλλιογενή νησιά και έφτασε στη Ρωσία. Σε μια μεγάλη πόλη διεξάγονταν διαγωνισμός ευρεσιτεχνίας. Στο διαγωνισμό έπαιρνε μέρος μία νεαρή κοπέλα η οποία είχε σχεδιάσει και κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο που κινούνταν με ηλιακή ενέργεια. Την ημέρα του διαγωνισμού όμως είχε συννεφιά και το αυτοκίνητο δε θα μπορούσε να κινηθεί. Η κοπέλα στενοχωρημένη δεν μπορούσε να κρύψει την απογοήτευσή της.

-Αν συνεχιστεί η συννεφιά το αυτοκίνητό μου δε θα κινηθεί και οι κριτές δε θα πειστούν ότι μπορούν να κατασκευαστούν αυτοκίνητα που να κινούνται με ηλιακή ακτινοβολία. Είναι κρίμα για τον πλανήτη μας.

-Εγώ μπορώ να σε βοηθήσω, είπε η ηλιαχτίδα.

-Ποιος μιλάει; ρώτησε η κοπέλα.

-Είμαι μία από τις πολλές ηλιαχτίδες που έρχονται από τον ήλιο.

-Ηλιαχτίδα! αναφώνησε η κοπέλα. Και πώς μπορείς να με βοηθήσεις ηλιαχτίδα;

-Μπορώ να λάμψω δυνατά και να διώξω τα σύννεφα από τον ουρανό.

-Θα το έκανες για μένα ηλιαχτίδα;

-Και βέβαια, η ευρεσιτεχνία σου πρέπει να πάρει το πρώτο βραβείο.

-Τότε κάνε γρήγορα, πρέπει να συλλέξει πολλή ηλιακή ακτινοβολία το αυτοκίνητο για να κινηθεί.

Η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα έβαλε τα δυνατά της. Έλαμψε στον ουρανό, έδιωξε γρήγορα τα σύννεφα και φόρτισε το αυτοκίνητο. Η κοπέλα δεν πίστευε στα μάτια της.

-Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ πολύ, είπε. Έκανες το αυτοκίνητό μου να τρέξει γρήγορα και να πάρω το πρώτο βραβείο.

-Και εγώ σε ευχαριστώ γιατί μπορέσαμε μαζί να πείσουμε τους μηχανικούς να κατασκευάζουν αυτοκίνητα που να κινούνται με ηλιακή ακτινοβολία, είπε η ηλιαχτίδα και συνέχισε:

-Τώρα πρέπει να φύγω, έχω εξαντληθεί αρκετά, πρέπει να επιστρέψω πίσω στον ήλιο από όπου ήρθα.

-Καλό ταξίδι ηλιαχτίδα .. είπε η κοπέλα.

Η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα δεν είχε πλέον άλλες δυνάμεις. Είχε δώσει όλη της την ακτινοβολία για να σώσει αυτούς που την είχαν ανάγκη. Ένιωθε ότι είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της. Πήγε στον βόρειο πόλο, εκεί κοντά από όπου είχε ξεκινήσει το ταξίδι της στη Γη. Ένας ηλιακός άνεμος, που δημιούργησε το υπέροχο πολικό σέλας, την πήρε και τη γύρισε στον ήλιο. Καθώς ανέβαινε ψηλά άκουσε όλους αυτούς που είχε βοηθήσει να την χαιρετάνε:

-Αντίο μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα, έχω την ακτινοβολία σου στο ξύλινο κουτάκι μου και με φωτίζει…

-Αντίο μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα, έχω κάνει το καλύτερο κρασί ….

-Αντίο μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα, τα παιδιά στις Μπαχάμες παίζουν αμέριμνα ….

-Αντίο μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα, σταματήσαμε να κυνηγάμε φάλαινες, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε σημαντικά …..

-Αντίο μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα, κυκλοφορούν πολλά ηλιακά αυτοκίνητα στους δρόμους ….

Η ηλιαχτίδα συγκινημένη συνέχισε να ταξιδεύει στο σύμπαν μέχρι που έφτασε εξαντλημένη στον ήλιο. Εκεί την περίμεναν η Ηλιοπούλα, η Ηλιάννα, η Ήλια, η Ηλιοφίλα και η Ηλιουλίτα. Την περίμενε και η νονά των ηλιαχτίδων. Η μικρή και παράξενη ηλιαχτίδα τις αφηγήθηκε το υπέροχο ταξίδι της. Οι ηλιαχτίδες την αγκάλιασαν ζεστά και η νονά των ηλιαχτίδων της έδωσε το όνομα που δεν είχε προλάβει να της δώσει όταν βιαστικά ξεκίνησε το μακρινό της ταξίδι.

Την ονόμασε «Η  ηλιαχτίδα που άλλαξε τον κόσμο». 

DK