Ο Πετράκης γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη, που βρίσκονταν στο πιο ανατολικό σημείο της χώρας. Οι γονείς του ήταν εργάτες σε ένα εργοστάσιο ελαστικών. Από μικρός του άρεσε να ζωγραφίζει ρόδες, σαν αυτές που παράγονταν στο εργοστάσιο όπου δούλευαν οι γονείς του καθημερινά. Αν τον ρωτούσε κάποιος γιατί δεν ζωγράφιζε ολόκληρο το αυτοκίνητο, ο Πετράκης σήκωνε απλά τους ώμους και σούφρωνε με πείσμα τα χείλη του….Αλλά πέρα από ρόδες, του άρεσε να ζωγραφίζει πιάτα, πλανήτες, ήλιους, πορτοκάλια, οτιδήποτε είχε σχήμα κυκλικό. Ο νονός του, του είχε χαρίσει ένα διαβήτη και από τότε ο κύκλος έγινε το αγαπημένο του σχήμα. Με το διαβήτη οι ζωγραφιές του απέκτησαν πιο καλοστρογγυλεμένο σχήμα. Οι ρόδες, τα πιάτα, οι πλανήτες, τα πορτοκάλια είχαν ακρίβεια χιλιοστού και άψογο κυκλικό σχήμα. Ο Πετράκης είχε πάθος για τον κύκλο.
Ο Σταυράκης γεννήθηκε σε μια μεγάλη πόλη, που βρίσκονταν στο πιο δυτικό σημείο της χώρας. Οι γονείς του ήταν καθηγητές, για την ακρίβεια μαθηματικοί. Είχαν από όλα τα όργανα που διαθέτει ένας σοβαρός μαθηματικός επιστήμονας. Από όλα αυτά, ο Σταυράκης ζήλεψε έναν μικρό χάρακα. Με τον χάρακα άρχισε να χαράζει γραμμές, να τις τέμνει, να τις διασταυρώνει δηλαδή ή να τις κάνει παράλληλες. Στη συνέχεια ζωγράφιζε αντικείμενα όπως τραπέζια, καρέκλες, πίνακες και οτιδήποτε είχε σχήμα τετράγωνο. Ζωγράφιζε και το σκαρί αυτοκινήτων και αν κάποιος τον ρωτούσε γιατί δεν έβαζε ρόδες, αυτός συνοφρυώνονταν και στράβωνε το βλέμμα του… Ο Σταυράκης λάτρευε το τετράγωνο.
Τα παιδάκια μεγάλωσαν, πήγανε σχολείο και εκεί έδειξαν και τα δύο την κλίση τους στα μαθηματικά. Είχαν βάλει στόχο να σπουδάσουν και να γίνουν μαθηματικοί. Ο Πετράκης χαιρόταν που θα σπούδαζε μαθηματικά. Θα ανέλυε καλύτερα τους κύκλους και τα μυστήριά τους και θα αποδείκνυε την κυκλοποίηση του τετραγώνου. Ο Σταυράκης χαιρόταν που θα σπούδαζε μαθηματικά και θα συνέχιζε την προσπάθεια των γονιών του να αποδείξουν τον τετραγωνισμό του κύκλου.
Δεν άργησε να περάσει ο καιρός και τα δύο παιδιά, έφηβοι μετέπειτα, ξεκίνησαν τις σπουδές τους. Οι έρευνες των δύο νέων συνεχίζονταν χωρίς σταματημό. Δεν γνώριζε ο ένας τον άλλο, ωστόσο όμως, από τις δημοσιεύσεις των εργασιών τους, γνώριζαν ότι ένας μαθηματικός ερευνά την κυκλοποίηση του τετραγώνου και ένας άλλος τον τετραγωνισμό του κύκλου. Στα κεντρικά της χώρας, διεξήχθη ένα συνέδριο με επιστήμονες από όλη την επικράτεια. Πήγε ο Πέτρος από το ανατολικό πανεπιστήμιο και ο Σταύρος από το δυτικό. Τις εργασίες τους τις είχαν ετοιμάσει με κάθε λεπτομέρεια, το ίδιο και τις παρουσιάσεις για τους συνέδρους. Την προηγούμενη, πήγαν να φάνε σε ένα εστιατόριο. Παρήγγειλαν ο καθένας το φαγητό του και επειδή αυτό αργούσε να έρθει και μια που κάθονταν σε διπλανά τραπέζια, είπαν να πιάσουν κουβέντα για να περάσει η ώρα. Κουβέντα στην κουβέντα συστήθηκαν και ανακάλυψαν ποιος είναι ποιος. Η συζήτηση έγινε καυτή και τα βέλη άρχισαν να πέφτουν. Η κόντρα πήρε μεγάλες διαστάσεις, μέχρι που ο εστιάτορας αντιλήφθηκε την κατάσταση και τους έδιωξε κακήν κακώς από το μαγαζί του.
Οι δύο επιστήμονες βρέθηκαν νηστικοί έξω από το εστιατόριο, θιγμένοι από τον εστιάτορα και θιγμένοι μεταξύ τους για την αμφισβήτηση των επιστημονικών θεωριών τους, ο ένας του άλλου. Γύρισαν στα δωμάτια του ξενοδοχείου που τους φιλοξενούσε και αποφάσισαν, μέσα στην πείνα και την τσατίλα τους, να κοιμηθούν. Την άλλη μέρα θα παρουσίαζαν τις εργασίες τους και έπρεπε να είναι νηφάλιοι. Κοιμήθηκαν και ονειρεύτηκαν. Ο Πέτρος είδε στο όνειρό του ότι ένα απειλητικό τετράγωνο προσπαθούσε να φάει τον κύκλο του. Ο Σταύρος είδε στο όνειρό του ότι ένας κύκλος ήταν έτοιμος να κατασπαράξει το τετράγωνό του. Τρόμαξαν και οι δύο από τους εφιάλτες τους και παρέμειναν άυπνοι μέχρι το πρωί.
Το συνέδριο ξεκίνησε και οι δύο επιστήμονες παρουσίασαν τις εργασίες τους. Οι σύνεδροι παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις δύο αντικρουόμενες θεωρίες. Προσπαθούσαν να συλλάβουν τα δεδομένα και να αναλύσουν τις εξισώσεις. Ο Πέτρος, όσο περίμενε τις ερωτήσεις τους, ζωγράφιζε στο πρόχειρο χαρτί του. Ζωγράφισε για πρώτη φορά ένα τετράγωνο. Του άρεσε. Έβαλε και τέσσερις ρόδες και σκίτσαρε ένα αυτοκίνητο. Ο Σταύρος ζωγράφισε και αυτός στο πρόχειρο χαρτί του. Σκίτσαρε τέσσερις κύκλους. Τους έβαλε και ένα τετράγωνο και σχεδίασε ένα αυτοκίνητο. Και τότε χαμογέλασαν. Τους άρεσαν τα σχήματά τους. Κοίταξε ο ένας το σκίτσο του άλλου. Ήταν σχεδόν ίδια. Ήταν πολλοί αστείοι, όπως τότε μικρά, που παρέλειπαν με ένα ακατανόητο πείσμα, να ζωγραφίσουν ολοκληρωμένα αυτοκίνητα, ζωγραφίζοντας μόνο τις ρόδες ο ένας και μόνο το σκαρί ο άλλος. Αυτό το πείσμα όμως έφερε κοντά δύο ανθρώπους με ίδια ενδιαφέροντα και αναζητήσεις…πλέον εγκατέλειψαν τις θεωρίες τετραγωνισμού και κυκλοποίησης…ασχολήθηκαν με άλλες πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες των μαθηματικών….με αυτή της απόδειξης της κοινής καταγωγής του κύκλου και του τετραγώνου με τη βοήθεια ολοκληρωμάτων και άλλων ανωτέρων μαθηματικών….
Ο Σταυράκης γεννήθηκε σε μια μεγάλη πόλη, που βρίσκονταν στο πιο δυτικό σημείο της χώρας. Οι γονείς του ήταν καθηγητές, για την ακρίβεια μαθηματικοί. Είχαν από όλα τα όργανα που διαθέτει ένας σοβαρός μαθηματικός επιστήμονας. Από όλα αυτά, ο Σταυράκης ζήλεψε έναν μικρό χάρακα. Με τον χάρακα άρχισε να χαράζει γραμμές, να τις τέμνει, να τις διασταυρώνει δηλαδή ή να τις κάνει παράλληλες. Στη συνέχεια ζωγράφιζε αντικείμενα όπως τραπέζια, καρέκλες, πίνακες και οτιδήποτε είχε σχήμα τετράγωνο. Ζωγράφιζε και το σκαρί αυτοκινήτων και αν κάποιος τον ρωτούσε γιατί δεν έβαζε ρόδες, αυτός συνοφρυώνονταν και στράβωνε το βλέμμα του… Ο Σταυράκης λάτρευε το τετράγωνο.
Τα παιδάκια μεγάλωσαν, πήγανε σχολείο και εκεί έδειξαν και τα δύο την κλίση τους στα μαθηματικά. Είχαν βάλει στόχο να σπουδάσουν και να γίνουν μαθηματικοί. Ο Πετράκης χαιρόταν που θα σπούδαζε μαθηματικά. Θα ανέλυε καλύτερα τους κύκλους και τα μυστήριά τους και θα αποδείκνυε την κυκλοποίηση του τετραγώνου. Ο Σταυράκης χαιρόταν που θα σπούδαζε μαθηματικά και θα συνέχιζε την προσπάθεια των γονιών του να αποδείξουν τον τετραγωνισμό του κύκλου.
Δεν άργησε να περάσει ο καιρός και τα δύο παιδιά, έφηβοι μετέπειτα, ξεκίνησαν τις σπουδές τους. Οι έρευνες των δύο νέων συνεχίζονταν χωρίς σταματημό. Δεν γνώριζε ο ένας τον άλλο, ωστόσο όμως, από τις δημοσιεύσεις των εργασιών τους, γνώριζαν ότι ένας μαθηματικός ερευνά την κυκλοποίηση του τετραγώνου και ένας άλλος τον τετραγωνισμό του κύκλου. Στα κεντρικά της χώρας, διεξήχθη ένα συνέδριο με επιστήμονες από όλη την επικράτεια. Πήγε ο Πέτρος από το ανατολικό πανεπιστήμιο και ο Σταύρος από το δυτικό. Τις εργασίες τους τις είχαν ετοιμάσει με κάθε λεπτομέρεια, το ίδιο και τις παρουσιάσεις για τους συνέδρους. Την προηγούμενη, πήγαν να φάνε σε ένα εστιατόριο. Παρήγγειλαν ο καθένας το φαγητό του και επειδή αυτό αργούσε να έρθει και μια που κάθονταν σε διπλανά τραπέζια, είπαν να πιάσουν κουβέντα για να περάσει η ώρα. Κουβέντα στην κουβέντα συστήθηκαν και ανακάλυψαν ποιος είναι ποιος. Η συζήτηση έγινε καυτή και τα βέλη άρχισαν να πέφτουν. Η κόντρα πήρε μεγάλες διαστάσεις, μέχρι που ο εστιάτορας αντιλήφθηκε την κατάσταση και τους έδιωξε κακήν κακώς από το μαγαζί του.
Οι δύο επιστήμονες βρέθηκαν νηστικοί έξω από το εστιατόριο, θιγμένοι από τον εστιάτορα και θιγμένοι μεταξύ τους για την αμφισβήτηση των επιστημονικών θεωριών τους, ο ένας του άλλου. Γύρισαν στα δωμάτια του ξενοδοχείου που τους φιλοξενούσε και αποφάσισαν, μέσα στην πείνα και την τσατίλα τους, να κοιμηθούν. Την άλλη μέρα θα παρουσίαζαν τις εργασίες τους και έπρεπε να είναι νηφάλιοι. Κοιμήθηκαν και ονειρεύτηκαν. Ο Πέτρος είδε στο όνειρό του ότι ένα απειλητικό τετράγωνο προσπαθούσε να φάει τον κύκλο του. Ο Σταύρος είδε στο όνειρό του ότι ένας κύκλος ήταν έτοιμος να κατασπαράξει το τετράγωνό του. Τρόμαξαν και οι δύο από τους εφιάλτες τους και παρέμειναν άυπνοι μέχρι το πρωί.
Το συνέδριο ξεκίνησε και οι δύο επιστήμονες παρουσίασαν τις εργασίες τους. Οι σύνεδροι παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις δύο αντικρουόμενες θεωρίες. Προσπαθούσαν να συλλάβουν τα δεδομένα και να αναλύσουν τις εξισώσεις. Ο Πέτρος, όσο περίμενε τις ερωτήσεις τους, ζωγράφιζε στο πρόχειρο χαρτί του. Ζωγράφισε για πρώτη φορά ένα τετράγωνο. Του άρεσε. Έβαλε και τέσσερις ρόδες και σκίτσαρε ένα αυτοκίνητο. Ο Σταύρος ζωγράφισε και αυτός στο πρόχειρο χαρτί του. Σκίτσαρε τέσσερις κύκλους. Τους έβαλε και ένα τετράγωνο και σχεδίασε ένα αυτοκίνητο. Και τότε χαμογέλασαν. Τους άρεσαν τα σχήματά τους. Κοίταξε ο ένας το σκίτσο του άλλου. Ήταν σχεδόν ίδια. Ήταν πολλοί αστείοι, όπως τότε μικρά, που παρέλειπαν με ένα ακατανόητο πείσμα, να ζωγραφίσουν ολοκληρωμένα αυτοκίνητα, ζωγραφίζοντας μόνο τις ρόδες ο ένας και μόνο το σκαρί ο άλλος. Αυτό το πείσμα όμως έφερε κοντά δύο ανθρώπους με ίδια ενδιαφέροντα και αναζητήσεις…πλέον εγκατέλειψαν τις θεωρίες τετραγωνισμού και κυκλοποίησης…ασχολήθηκαν με άλλες πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες των μαθηματικών….με αυτή της απόδειξης της κοινής καταγωγής του κύκλου και του τετραγώνου με τη βοήθεια ολοκληρωμάτων και άλλων ανωτέρων μαθηματικών….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου