Ο βοσκός με τη μαγική φλογέρα

Μια φορά και έναν μουσικό καιρό, ήταν ένας βοσκός που ζούσε στο ξέφωτο ενός δάσους, στην πλαγιά ενός βουνού, μαζί με τα 25 πρόβατά του. Μην έχοντας κανέναν να μιλήσει και να συναναστραφεί ο βοσκός είχε συνδεθεί πολύ με τα πρόβατά του, με τα ζώα του δάσους ακόμη και με τα δένδρα που θρόϊζαν τα φύλλα τους στο απαλό αεράκι. Συντροφιά του είχε και τη φλογέρα του, την οποία δεν αποχωριζόταν ποτέ. Στην καλύβα του διατηρούσε μία τεράστια συλλογή από φλογέρες, μικρές, μεγάλες, χοντρές, λεπτές.

Μια μέρα, ο βοσκός εκεί που έβοσκε τα πρόβατά του, στην άκρη ενός μικρού ρέματος, βρήκε μια καλαμιά διαφορετική και σκέφτηκε να φτιάξει από τον κορμό της μία ακόμη φλογέρα.  Και όπως έκοψε την καλαμιά από τη βάση της, άκουσε έναν σπαραχτικό ήχο μέσα από τον κούφιο κορμό της. Δεν έδωσε σημασία και κάθισε στο βράχο παραπέρα αρχίζοντας την κατασκευή της φλογέρας. Έτριβε την καλαμιά για να γίνει λεία και γυαλιστερή, έκανε τις τρύπες και σκάλισε το σημείο από όπου θα φυσούσε τον αέρα. Όταν τελείωσε έκανε ένα δοκιμαστικό φύσημα για να δει αν υπήρχαν ατέλειες στην κατασκευή του. Η φλογέρα έβγαλε έναν πρωτόγνωρο ήχο, έναν ήχο μελωδικό, έναν ήχο που δεν είχε ξανακούσει ποτέ στη ζωή του. Ο βοσκός ξαναφύσηξε για να σιγουρευτεί και πάλι η φλογέρα έβγαζε έναν ήχο μοναδικό. 

Ενθουσιασμένος ο βοσκός σηκώθηκε και πήγε γρήγορα να συναντήσει τα πρόβατα που βοσκούσαν ήρεμα παραπέρα. Ήταν ανυπόμονος να ακούσουν τα ζώα του τον μαγικό ήχο της φλογέρας. Αυτό που ακολούθησε δεν είχε ξανασυμβεί στα χρονικά. Η μουσική της φλογέρας ήταν μελωδική, την έπαιρναν τα φύλλα των δένδρων και με το θρόισμά τους την εμπλούτιζαν με νέες νότες και ήχους· το βουνό την αναπαρήγαγε με αντίλαλο και ακούγονταν σε κάθε πλαγιά και λαγκαδιά, από τη βουνοκορφή μέχρι τους πρόποδες. Ο βοσκός δεν σταματούσε να φυσάει και να παίζει τη μαγική του φλογέρα. Τα δέντρα συμμετείχαν και αυτά ασταμάτητα και το βουνό αντηχούσε τη μουσική παντού. Με τη φαντασία του έφερνε στα μάτια του την εικόνα ότι δίνει την πιο μεγάλη μουσική συναυλία και ο κόσμος τον αποθεώνει με χειροκροτήματα.  Η φλογέρα συνέχιζε να ηχεί, μέχρι που ο βοσκός κουράστηκε να φυσάει και σταμάτησε λαχανιασμένος.

Δεν είχε φτιάξει ποτέ του τόσο ωραία φλογέρα και δεν είχε παίξει ποτέ τόσο πολύ. Ούτε είχε συμβεί ποτέ τα φύλλα να θροΐζουν συμπληρώνουν τη μουσική της φλογέρας ούτε να ακούγεται η φλογέρα του με αντίλαλο σε όλο το βουνό. Αυτό που έζησε ήταν κάτι το μαγικό.
Άνοιξε τα μάτια του και διαπίστωσε πως τα πρόβατά του είχαν σκορπίσει όσην ώρα έπαιζε την αγαπημένη του φλογέρα χωρίς να το αντιληφθεί. Προσπάθησε να τα αναζητήσει, αλλά δεν μπορούσε να βρει τα ίχνη τους. Δεν άργησε να έρθει η νύχτα και ο βοσκός, στεναχωρημένος, γύρισε στην καλύβα του. Ένιωθε άσχημα που  αφοσιώθηκε στο να παίζει τη μαγική φλογέρα και αδιαφόρησε για τα πρόβατά του. Ξάπλωσε νηστικός και προσπάθησε να κοιμηθεί. Ο ύπνος τον πήρε πολύ αργά. Το χάραμα ξύπνησε από τις φωνές προβάτων. Ο βοσκός χαρούμενος όσο ποτέ έτρεξε αλαφιασμένος να τα αγκαλιάσει. Τα πρόβατά του έστεκαν απέναντι από την καλύβα. Με τον τρόπο τους του έδειξαν την απογοήτευσή τους. Το κρυάρι πήρε το λόγο:
-Δε θέλαμε να σου στερήσουμε τη χαρά να παίζεις μουσική με τη φλογέρα σου. Καταλάβαμε πως ονειρευόσουν να παίζεις σαν ένας μεγάλος μουσικός σε μια κεντρική μουσική σκηνή και θελήσαμε να απομακρυνθούμε για να ακολουθήσεις μια λαμπρή καριέρα. έτσι ήρθαμε να σε αποχαιρετίσουμε και να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία.

Ο βοσκός δάκρυσε με όσα άκουσε. Δεν περίμενε ποτέ πως τα πρόβατά του θα τον αγαπούσαν τόσο πολύ. Ούτε και αυτός περίμενε ότι θα στεναχωριόνταν τόσο πολύ μακριά τους.

-Δεν θα σας αφήσω αγαπημένα μου πρόβατα. Για εσάς ζω και μόνο μαζί σας και για σας θέλω να παίζω τη μουσική μου. Δεν έχω συνηθίσει τη ζωή στην πόλη και σίγουρα θα ήμουν ο πιο άχαρος μουσικός για τους ανθρώπους.

Ο βοσκός αγκάλιασε ένα, ένα τα πρόβατα. Πήρε τη μαγική φλογέρα στα χέρια του και ξεκίνησε να παίζει συντροφιά με τα πρόβατα που κάθονταν τριγύρω του και απολάμβαναν τη μαγική μουσική που σκόρπιζε σε όλο το βουνό.