Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Κυνηγώντας το χρόνο


Έτρεχε κυνηγώντας το χρόνο. Αυτός έτρεχε προκλητικά γρήγορα και αυτή έτρεχε από πίσω του· εκεί που πήγαινε να τον πιάσει, αυτός όλο επιτάχυνε και της ξέφευγε. Κάποια στιγμή του ζήτησε να σταματήσει. Δεν την άκουσε και συνέχισε να τρέχει. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και έτρεχε και αυτή. Του το ζήτησε ξανά. Ο χρόνος σταμάτησε για λίγο. Γύρισε και την κοίταξε. Είχε λαχανιάσει και τον κοιτούσε με μάτια απεγνωσμένα.
-Γιατί θέλεις να σταματήσω; Τη ρώτησε.
-Γιατί θέλω επιτέλους να σου μιλήσω, του απάντησε.
-Να πούμε τι;
-Πολλά.
-Όπως;
-Όπως πως δεν έχει τελειωμό το τρέξιμό σου χρόνε. Όλοι σε κυνηγάνε και εσύ δεν σταματάς ποτέ.
-Και γιατί με κυνηγάνε όλοι;
-Έτσι νομίζουν πως πρέπει να κάνουν.
-Κακώς, κανείς δεν είπε πως πρέπει να με κυνηγούν, εσείς το καθιερώσατε.
-Η αλήθεια είναι πως ναι, έχεις δίκιο εμείς καθιερώσαμε το κυνηγητό. Εσύ δεν μας το επέβαλλες.
-Εγώ δεν επιβάλλω τίποτα, όλα είναι στο μυαλό σας. Τρέχω γιατί έτσι είμαι φτιαγμένος, εσείς όμως δεν είστε φτιαγμένοι για να τρέχετε. Εσείς ζείτε το παρόν σας κυνηγώντας το μέλλον σας και αναπολώντας το παρελθόν σας. Προσπαθείτε να με μετρήσετε με μεθόδους εντελώς ανορθόδοξες, όπως τα ρολόγια. Αυτά σας δημιουργούν άγχος και στη συνέχεια με κατηγορείτε πως εγώ φταίω για όλα, λες και έχω λόγο να σας αγχώνω. Δεν σκεφτήκατε ποτέ πως και για μένα τρέχει ο χρόνος, σας φαίνεται οξύμωρο αυτό; Και όμως συμβαίνει. Και η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν πραγματικά είμαι φτιαγμένος και εγώ για να τρέχω ή αν εσείς μου προκαλέσατε αυτή την κατάσταση στο πέρασμα του χρόνου, δηλαδή στο πέρασμά μου. Εσείς γερνάτε και νομίζετε ότι εγώ τρέχω. Και όμως πάω αργά, πάρα πολύ αργά. Αν απολαμβάνατε κάθε δευτερόλεπτο, αφού έτσι αποφασίσατε να με μετράτε, θα σας φαίνονταν η ζωή σας μεγάλη. Αλλά προτιμάτε να σκέφτεστε τις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια. Σκεφτείτε το δευτερόλεπτο και τότε θα σας φανεί ο χρόνος πολύς. Βέβαια μπορεί το δευτερόλεπτο να σας φαίνεται λίγο, αλλά στην ουσία είναι πολύ. Σε ένα δευτερόλεπτο μπορείτε να δείτε ένα όνειρο όταν κοιμάστε, να εισπνεύσετε βαθιά, να αναστενάξετε, να χαμογελάσετε ή ακόμα και να κυλήσει ένα δάκρυ, μπορείτε να βγάλετε μια κραυγή χαράς ή λύπης, να κλείσετε πονηρά το μάτι σε κάποιον, να φταρνιστείτε ή και να χασμουρηθείτε. Αν όλα αυτά δεν σας αρκούν και θέλετε δύο ή τρία δευτερόλεπτα, μπορείτε να παρατείνετε αυτό που σας αρέσει να κάνετε.
Η κοπέλα τον κοίταξε άναυδη. Δεν περίμενε ποτέ μια τέτοια προσέγγιση. Συλλογίστηκε τους φίλους της, την οικογένειά της, όλους τους γνωστούς και αγνώστους που μέχρι τώρα έτρεχαν να προλάβουν. Στην ουσία κυνηγούσαν κάτι το αφηρημένο, κάτι το τόσο σχετικό.
-Τώρα μπορώ να φύγω; Ρώτησε ο χρόνος.
Η κοπέλα κόμπιασε. Τα λίγα που της είπε ο χρόνος ήταν αρκετά για να αντιληφθεί πολλά. Είχε περίπου δυόμιση χιλιάδες δευτερόλεπτα μέχρι τα γενέθλιά της. Με διστακτικότητα του απάντησε καταφατικά. Ο χρόνος την κοίταξε με συμπόνια.
-Έλα ας μη χάνουμε το χρόνο μας…είπε ο χρόνος και έσκασε στα γέλια. Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε. Και να σου πω τι προτείνω; Να με κυνηγήσεις έτσι για πλάκα και μετά στρίψε στη γωνία. Όταν όμως θα έχεις στρίψει μη γυρίσεις να με κοιτάξεις. Θα βρεις σίγουρα κάτι καλύτερο να κάνεις.
Η κοπέλα του χαμογέλασε. Κυνήγησε για λίγο το χρόνο και έστριψε στη γωνία. Το τι έκανε μετά είναι δικό της θέμα. Πάντως σίγουρα δεν γύρισε να κοιτάξει το χρόνο….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου