Zωή

«Ζωή» βγήκε η λέξη από το στόμα της, με μια γλυκιά χροιά, όπως κοιτούσε τον καθρέφτη. Η λέξη έπεσε πάνω στον καθρέφτη και αφέθηκε ελεύθερη να αιωρείται. Η κοπέλα έστεκε απέναντι από το είδωλό της κοιτάζοντας τον εαυτό της. Προσπαθούσε να ξεδιαλύνει τις σκέψεις της. Η λέξη «Ζωή» ξεκίνησε το ταξίδι της στον αέρα. Πέταξε ψηλά συναντώντας άλλες λέξεις ταξιδιάρικες. Προτίμησε να ταξιδεύει μόνη, ανάμεσα σε αέριες μάζες, σύννεφα, αέρηδες.

Ένας άντρας και μια γυναίκα κοιμόντουσαν αγκαλιά, όταν ο άντρας ξύπνησε και κοιτάζοντας με τρυφερότητα τη γυναίκα είπε αυθόρμητα «είσαι ωραία» Οι λέξεις, μαζί σε μια φράση, ακούστηκαν στο δωμάτιο. Η γυναίκα κοιμόταν ήρεμα και δεν άκουσε αυτό, που με αγάπη, της ψιθύρισε ο άντρας. Οι λέξεις «είσαι ωραία» αφέθηκαν να αιωρούνται μέσα στο δωμάτιο και από το ανοιχτό παράθυρο παρασύρθηκαν και βγήκαν έξω. Ο νυχτερινός αέρας τις πήρε μακριά και τις ταξίδεψε ψηλά. Μέσα στον σκοτεινό ουρανό οι λέξεις πέταξαν με φόντο τα αστέρια. Συνάντησαν μοιραία τη λέξη «Ζωή» και με μια μετωπιαία σύγκρουση έγιναν η φράση «Ζωή είσαι ωραία». Η φράση συνέχισε το ταξίδι της μέχρι που ξημέρωσε και βρέθηκε πάνω από την απέραντη θάλασσα.

Ήταν χαράματα και ένας ψαράς μόλις είχε μαζέψει τα δίχτυα του στη βάρκα. Όπως ξεψάριζε τα ψάρια από τα δίχτυα, άφησε ελεύθερη μια ζαργάνα που σπαρταρούσε απεγνωσμένα, προσπαθώντας να νικήσει το θάνατο. «Όταν είσαι ελεύθερη» της είπε και την άφησε να γυρίσει στο θαλάσσιο κόσμο της. Η ζαργάνα με μια κίνηση του σώματός της βούτηξε στο νερό και χάθηκε από τα μάτια του ψαρά. Οι λέξεις ειπώθηκαν για αυτήν, μόνο που δεν μπόρεσε να τις ακούσει. Ο ψαράς έμεινε στη βάρκα να συνεχίζει το ξεψάρισμά του και να σκέφτεται το ψάρι που του χάρισε την ελευθερία του. Η φράση «όταν είσαι ελεύθερη» υψώθηκαν πάνω από τη βάρκα και με το θαλασσινό αέρα ταξίδεψαν και αυτές πάνω από το πέλαγος.

Η φράση «Ζωή είσαι ωραία» συνάντησε τη φράση «όταν είσαι ελεύθερη» και δέθηκαν αρμονικά χωρίς να το πολυσκεφτούν. Η φράση «Ζωή είσαι ωραία όταν είσαι ελεύθερη» ταξίδευε ψηλά, πέρασε μέσα από μια ξαφνική καταιγίδα, τρομάζοντας από τις αστραπές και τις βροντές. Άφησε πίσω της τα σύννεφα, έχοντας λίγες σταγόνες βρόχινου νερού πάνω στα δύο «ω».

Ένας άντρας, με ωραία αρρενωπά χαρακτηριστικά, κάθονταν στην άκρη ενός γκρεμού, ατενίζοντας το πέλαγος μπροστά του. Η σκέψη του ταξίδευε σε ένα πρόσωπο που είχε χάσει πρόσφατα και του είχε πει λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για πάντα «να ταξιδεύεις». Οι λέξεις βγήκαν από το στόμα του άντρα όπως ακριβώς τις είχε πει τότε ο φίλος του και αφέθηκαν ελεύθερες στον αέρα. Ανέβηκαν ψηλά και συγκρούστηκαν ακαριαία με τη φράση «Ζωή είσαι ωραία όταν είσαι ελεύθερη», όπως έρχονταν από το πέλαγος.

Η φράση «Ζωή είσαι ωραία όταν είσαι ελεύθερη να ταξιδεύεις» συνέχιζε να ταξιδεύει με αέρηδες απογευματινούς, μέχρι που αισθάνθηκε το βάρος της και άρχισε να χάνει ύψος. Οδηγήθηκε πάνω από την πόλη και κατευθύνθηκε, εντελώς τυχαία, στο παράθυρο της Ζωής. Μπήκε στο δωμάτιο της και χτύπησε πάνω στον καθρέφτη της. Η Ζωή γύρισε και κοίταξε με απορία τον καθρέφτη. Μία φράση ακούστηκε από το πουθενά. Ήταν η φωνή της σκέψης ή κάτι άλλο; Η φράση «Ζωή είσαι ωραία όταν είσαι ελεύθερη να ταξιδεύεις» είχε διεισδύσει στα πιο βαθιά σημεία του αυτιού της. Λέξεις που δεν τις άκουσε κανείς, ενώθηκαν και βρήκαν τον τελικό αποδέκτη. Η Ζωή σηκώθηκε και ετοίμασε τη βαλίτσα της. Το παράθυρο του δωματίου της το άφησε ορθάνοιχτο. «Ζωή είσαι ωραία όταν είσαι ελεύθερη να ταξιδεύεις» είπε, με το κεφάλι της να ξεπροβάλλει από το παράθυρο, χωρίς να την ακούσει κανείς. Βγήκε από το σπίτι χωρίς να ξέρει τον προορισμό του ταξιδιού της, χωρίς να ξέρει την εξέλιξη της ζωής της. Δεν ήθελε να σκέφτεται τίποτα παρά μόνο τη φράση «Ζωή είσαι ωραία όταν είσαι ελεύθερη να ταξιδεύεις» να τη συντροφεύει υπόκωφα στο αυτί της.