Ξάπλωνε και η μάσκα την
κοιτούσε. Άνοιγε και αυτή τα μάτια της και την κοιτούσε. Είχε συνηθίσει να την
παίρνει ο ύπνος με αυτόν τον τρόπο, με το να κοιτάζει τη μάσκα. Οι τρύπες στη
θέση των ματιών της μάσκας της δημιουργούσαν έναν παράξενο φόβο. Είχε συνηθίσει
να την παίρνει ο ύπνος με το φόβο αυτό. Η μάσκα της μαύρης γυναίκας την
κοιτούσε χωρίς φόβο. Την κοιτούσε με επιβλητικότητα.
Ένα βράδυ κοίταξε τη μάσκα.
Περίμενε το φόβο να την κυριεύσει. Κοιτούσε την άδεια θέση των ματιών.
Περίμενε. Συνέχιζε να την κοιτάζει αναμένοντας. Όταν ξαφνικά είδε μια λάμψη
στις κόγχες των ματιών. Επικέντρωσε το βλέμμα της σε αυτή τη λάμψη και ο φόβος
άρχισε να την κυριεύει. Αυτή τη φορά πιο έντονος, την ακινητοποίησε στο
κρεβάτι. Κοιτούσε τη μάσκα της μαύρης γυναίκας και ένιωθε το βλέμμα της μάσκας
πάνω της να την καθηλώνει. Δεν κοιμήθηκε. Πέρασε πολύ ώρα με το φόβο και τη μάσκα να την
κυριεύουν. Κοίταξε στον τοίχο και η μάσκα είχε αρχίσει να απομακρύνεται. Την ένιωθε
να την πλησιάζει, να μεγαλώνει στα μάτια της, να έρχεται τόσο κοντά της που άγγιξε
το πρόσωπό της. Το άγγιξε και ένιωσε την σκληρή της επιφάνεια. Τα μάτια της αντίκρισαν
τις κόγχες της μάσκας, το βλέμμα της αφομοιώθηκε από τη λάμψη που έβγαινε από
αυτές. Μάσκα και πρόσωπο γίνανε ένα.
...........................................................................................................
Κάθεται και κοιτάζει,
με τη μάσκα στο πρόσωπο, την άλλη ασθενή του δωματίου. Δεν την αφήνει να
κοιμηθεί παρά μόνο όταν αντιλαμβάνεται ότι η γυναίκα έχει κυριευτεί από το φόβο
της. Τότε βγάζει τη μάσκα και κοιμάται πλάι της…κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει
γιατί το κάνει αυτό…ίσως γιατί ήταν πάντα μόνη πριν μπει στο ίδρυμα, μόνη με
μια μάσκα κρεμασμένη στον τοίχο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου